⌈ Za powstaniem w 2009 roku włoskiej firmy RICABLE stoją SERGIO MODENESI, wcześniej współpracownik firmy Troniteck, zajmującej się sprzedażą komputerów, oraz SARA CAVRARO, która zajmuje się logistyką i administracją. Nazwa powstała z połączenia imienia syna twórcy (Riccardo) i słowa ‘kabel’ w języku angielskim (cable): Ri-cable. Firma specjalizuje się w sprzedaży kabli połączeniowych oraz zasilających. Testujemy jej najdroższy kabel zasilający INVICTUS POWER REFERENCE w najnowszej wersji. ⌋

SIEDZIBĄ FIRMY RICABLE JEST OLEGGIO, dwunastotysięczna miejscowość we włoskim Piemoncie. Ulokowana w pobliżu Alp w północnych Włoszech firma podkreśla swoje lokalne „umocowanie”:

Siedziba firmy Ricable mieści się we włoskiej miejscowości Oleggio, będącej częścią prowincji Novara. Oleggio to malownicze miasto o średniowiecznym klimacie, które zachwyca charakterystyczną dzwonnicą przy kościele parafialnym, muzeum etnograficznym Fanchini, teatrem miejskim oraz centralnie usytuowanym parkiem przyrodniczym Ticino.

Położone u podnóża góry Monte Rosa i zaledwie pół godziny drogi od jeziora Maggiore, Oleggio stanowi prawdziwą oazę. To miejsce, gdzie rozkwita produkcja lokalnych specjałów, w tym gorgonzoli, których tajemnicę kryje w sobie stado wyjątkowych bawołów. Próbując tego wyśmienitego sera, koniecznie trzeba skosztować także wybornych win z Cantine dei Colli Novaresi.

⸜ Our Company, → www.RICABLE.com, dostęp: 24.02.2025.

Jak widać, jest czym się chwalić. Ten włoski specjalista podkreśla również fakt, że jego kable są w całości produkowane we Włoszech i są w firmie ręcznie zakańczane. Prawdę mówiąc, kiedy je zobaczyłem po raz pierwszy i przeczytałem ich ceny byłem gotów przysiąc, że powstają one na Tajwanie, na zamówienie i według projektów Ricable. Są bowiem bardzo dobrze wykonane i kosztują naprawdę nieduże pieniądze. Wygląda jednak na to, że się myliłem.

Firma zaczynała od kabli HDMI, w dodatku produkowanych w Azji. Dopiero w 2011 roku zaproponowała pierwsze kable analogowe i cyfrowe audio; w tym samym roku powstały jej pierwsze kable głośnikowe „Made in Italy”, jednak wciąż wykonywane przez zewnętrznego dostawcę. Pierwsze kable głośnikowe w całości wyprodukowane samodzielnie to rok 2014. Rok późnie nastąpiła restrukturyzacja firmy i powstała korporacja Ricable z produkcją większości kabli we Włoszech, w 2018 roku przekształcona w spółkę. W roku 2023 powstały dwa nowe kable zasilające: Invictus Power Reference oraz Dedalus Power Elite.

▌ Invictus Power Reference

NALEŻĄCY DO SERII INVICTUS kabel Power Reference jest najdroższym i najbardziej zaawansowanym technicznie kablem napięcia zasilającego AC tej firmy. Firma pisze o niej:

Po ponad roku studiów, badań i wysiłków nad poprawą przewodnika, izolacji, ekranów i wtyków, szukając sposobu na stworzenie produktu absolutnego, narodziła się seria Invictus, która jest naszą topową linią i stanowi najlepsze, co możemy zrobić w zakresie połączeń międzysystemowych dla sprzętu high-end.

Znajdziemy w niej całą gamę kabli: cyfrowych USB, HDMI, RCA i AES/EBU, zwory głośnikowe, kable głośnikowe i interkonekty liniowe RCA i XLR oraz gramofonowe, jak i, będący przedmiotem tego testu, kabel zasilający AC.

Jak zapewnia producent, w kablu tym znajdziemy wszystkie rozwiązania i innowacje opracowane do tej pory, ale w „jeszcze lepszej wersji”. Zastosowano w nim podwójny dielektryk wykonany z nowo opracowanego polimeru o „jeszcze lepszej stałej dielektrycznej” oraz materiał domieszkowany germanem, stanowiący część systemu redukcji szumów. W przeciwieństwie do poprzednich wersji, umieszczony jest teraz na całym kablu, co ma pomóc w lepszym odprowadzaniu zakłóceń i w redukowaniu szumów.

BUDOWA • Jednym obszarów prac tej włoskiej firmy było dojście do przewodników o jak największej czystości i odpowiedniej strukturze ziarna. Cały ten zakres nazwano „R-TEC - technological innovations Ricable”.

Na rysunku zamieszczonym przez producenta w zakładce poświęconej technologii znajdziemy wymowny rysunek ukazujący postęp w technologii przewodników stosowanych przez tego producenta. Na samym dole jest zwykła miedź OFC, ale powyżej są trzy opracowania własne: OFC , ale w wersji „Ricable”, AM-RCC i najwyżej MARC. Właśnie tę ostatnią miedź znajdziemy w kablu Invictus Reference Power.

Jest to materiał o czystości 7N (99,99999%), który ma być bardziej plastyczny niż jego poprzednik, AM-RCC, dzięki – jak mówi producent – zmniejszeniu liczby ziaren na metr o 25%. MARC jest akronimem odwołującym się do sposobu przygotowania miedzi: Multicore Annealed Ricable Conductor. Chodzi w nim o to, że materiał jest poddawany procesom starzenia, jakby było „leżakowane”. Taka miedź jest bardziej „miękka”, ponieważ charakteryzuje się lepszą strukturą krystaliczną. Prace nad tym opracowaniem trwały do 2015 roku, kiedy to MARC trafił do pierwszych kabli zasilających Ricable.

Producent pisze, że „wdrożenie tej metody produkcji umożliwiło wytwarzanie żył o gładszej powierzchni, większej plastyczności i mniejszej średnicy”. Żyły w kablu, o którym mowa, mają identyczny przekrój, jak w poprzedniej wersji, ale średnica poszczególnych drutów jest mniejsza o 30 procent. Aby zachować tę samą średnicę zewnętrzną należało więc zwiększyć liczbę drutów składających się na każdy przewodnik do 1140, co daje łączną liczbę bliską 3500.

Kable wykonane są z trzech żył skręconych z sobą drucików, a wszystkie mają przekrój całkowity ø 8,4 mm2. Średnica pojedynczych nitek wynosi 0,07 mm. Znajdują się w dielektryku, który również jest opracowaniem własnym firmy. To podwójna warstwa techno polimeru R-TEC (Ricable Technology Construction), który – jak zapewnia producent – jest o wiele lepszy od zwykłych dielektryków na bazie PVC.

W kablu tym zastosowano potrójne ekranowanie, które – jak czytamy – „dwukierunkowo chroni system przed zakłóceniami”. W odróżnieniu od jego poprzedniej wersji jest to firmowy system redukcji szumów RNR – Ricable Noise Reduction. Czytamy:

Jak dobrze wiadomo, ekranowanie jest jak antybiotyk, to znaczy daje korzyści, ale także generuje problemy wpływające na sygnał. Dzięki pracy badawczej wykonanej nad nowym modelem Reference, byliśmy w stanie jeszcze bardziej obniżyć pojemność i lepiej odizolować przewodnik od ekranów, które nadal przynoszą korzyści, ale w znacznie mniejszym stopniu wpływają na sygnał elektryczny.

Jak się wydaje, jeden z wewnętrznych ekranów wykonano z taśmy mylarowej pokrytej aluminium. Drugą warstwą jest zapewne materiał z naniesionym germanem, o którym już wspomnieliśmy. I na całość naniesiono oplot miedziany OFC o dużym pokryciu. Na zewnątrz znalazł się płaszcz z oplotem wykonanym z polietylenu.

WTYKI • Rzut oka na wtyki pozwala stwierdzić, że mają wiele wspólnego z wtykami wyprodukowanymi na Tajwanie. Przypominają one produkty japońskiej firmy Furutech, a to przez zastosowanie plecionki włókna węglowego na metalowym korpusie.

Także i w ich przypadku Ricable sięgnęło po skrót: RCCP (Ricable Copper Connector Project). Chodzi o miedź, z której wykonano styki. To miedź OFC pozłocona przy pomocy „specjalnej techniki” elektrolizy, bez pośrednictwa innych metali. We wtykach postarano się o zminimalizowanie zakłóceń za pomocą bloku ferrytowego. Ich korpus jest niemagnetyczny, a na zewnątrz widać, wspomnianą, plecionkę węglową, pomagającą tłumić drgania.

Dodajmy, że po zarejestrowaniu swojego produktu otrzymujemy dożywotnią gwarancję na wady produkcyjne.

▌ ODSŁUCH

JAK SŁUCHALIŚMY • Kabel zasilający Ricable Invictus Power Reference zasilał w czasie odsłuchu odtwarzacz Ayon Audio CD-35 HF Edition (№ 1/50) i porównywany był do mojej referencji, kabla zasilającego Siltech Triple Crown. Test polegał na porównaniu AA/BB/A, ze znanymi A i B, przy użyciu krótkich, dwuminutowych sampli z danej płyty.

Obydwa kable wpięte były do listwy zasilającej AC Acoustic Revive RPT-4EU Absolute, która z kolei zasilana była przez 2,5-metrowy kabel AC Acrolink Mexcel 7N-PC9500. Acrolink podłączony był do gniazdka ściennego Furutech NCF, do których prowadzi osobna linia zasilająca z własnym bezpiecznikiem firmy HPA. Linia ta wykonana jest z 6-metrowego odcinka kabla Oyaide Tunami Nigo.

» PŁYTY UŻYTE W TEŚCIE ⸜ wybór

⸜ CAHRLES MINGUS, Mingus Ah Um, Columbia/Mobile Fidelity Sound Lab UDSACD 2208, „Limited Edition | № 2923”, SACD/CD (1959/2019).
⸜ CHET BAKER, Baker's Holiday, Verve Records B0003279-16/SUHD 009960, Test Press SACD (1965/2004).
⸜ SUZANNE VEGA, Nine Objects of Desire, A&M Records 540 583 2, CD (1996); więcej → TUTAJ.
⸜ ENYA, 6 Tracks, WEA Records/Warner-Pioneer Corporation 20P2-2725, CD (1989).
⸜ LARS DANIELSSON & LESZEK MOŻDŻER, Pasodoble, ACT Music, ACT 9458-2, CD (2007), recenzja → TUTAJ.
⸜ THIN LIZZY, Acoustic Sessions, Decca/Universal Music Group 7511518, Limited Edition, CD (2025), recenzja → TUTAJ.

»«

DUŻA ŚREDNICA KABLA sugeruje brzmienie ciężkie i dobitne. Tak działają stereotypy. Często są one trafne i dobrze oddają rzeczywistość, przynajmniej w jej naskórkowym aspekcie. W przypadku testowanego kabla nie zdaje to jednak egzaminu, a przynajmniej nie wprost. Od pierwszych dźwięków ˻ 1 ˺ Better Git It In Your Soul, utworu otwierającego płytę Mingus Ah Um CAHRLESA MINGUSA słychać bowiem, że Invictus Power Reference jest przede wszystkim kablem przestrzennym, a zaraz potem otwartym.

Przestrzeń została opisana już na początku przez szerokie rozłożenie skrajów sceny, z fortepianem mocno z lewej strony oraz puzonem i kontrabasem z prawej. Umieszczona centralnie na osi odsłuchu perkusja była całkiem blisko mnie, to znaczy bliżej niż z kablem odniesienia, i miała wyraźniejszą górę. Blachy perkusji były więc dźwięczne, mocne i jednoznaczne. Miały też bardzo dobrą barwę, bo ani nie jasną, ani nie ciemną, a – powtórzę – dźwięczną.

Także i rozdzielczość tego, przecież niedrogiego, kabla zrobiła na mnie dobre wrażenie, bo słyszane w prawym kanale okrzyki kontrabasisty, mimo że niezbyt głośne, były tam, gdzie się do tego przyzwyczaiłem w czasie niezliczonych odsłuchów tego krążka. Ale to rozdzielczość nienarzucająca się. W tym sensie, że selektywność nie jest tu podciągnięta w kierunku detaliczności, a spełnia swoją podstawową rolę, to jest różnicuje dźwięki. A te są bardzo ładnie opisywane, zarówno w dziedzinie czasu, jak i amplitudy. Czyli są rytmiczne, zwarte, a przy tym ładne wypełnione, płynne.

Wrażenie to powtórzyło się przy odsłuchu test pressu płyty CHETA BAKERA, zatytułowanej Baker's Holiday. Wokal jest na niej umieszczony bezpośrednio na osi – czyli dość blisko nas, bliżej niż słyszana dalej z lewej strony i pośrodku perkusja, bliżej nawet niż mocna sekcja dęta z prawej strony. Włoski kabel nieco cofnął pierwszy plan, nieco mocniej pokazując pogłos nałożony na instrumenty, dowartościowując też otwarte blachy perkusji.

Mogłoby się więc zdawać, że dźwięk z Ricable jest natarczywy. A nie jest, daleko mu do tego. To niesłychanie gładkie granie, otwarte, ale nie jasne, mocne, ale nie krzykliwe. To kabel dla tych, którzy nie potrzebują „miodopłynnego” dołu środka pasma, a raczej przejrzystości. W dodatku przejrzystości i otwarcia dźwięku, które nie spowodują rozjaśnienia. Takie połączenie jest naprawdę rzadkie, ponieważ otwarcie i płynność to cechy zwykle się wykluczające, przynajmniej w niskich i średnich przedziałach cenowych.

Jasne jest, że kabel odniesienia robi to wszystko o wiele lepiej. Ale jest przecież wielo-, wielo-, wielokrotnie droższy. I wcale nie jest tak, że przełączając go na referencyjny kabel włoskiej firmy nagle dźwięk kolapsuje, niszczeje, dziwaczeje. Odsłuch o którym mowa był bardzo ciekawy, ponieważ różnica klas była ewidentna, a jednocześnie równie ewidentne było to, że Ricable wszystko robi dobrze, fajnie, uczciwie. To bardzo dobrze pomyślana konstrukcja, która powstała – tak to słychać – z połączenia dobrej techniki oraz całej serii odsłuchów.

Mówię tak dlatego, że ma on swój własny charakter – charakter, który nie narzuca się nam, nie powoduje, że patrzymy na nagrania pod innym kątem. Będzie tak, kiedy przejdziemy na nieco z innego, słabszego kabla. A pierwsze, co zauważymy, to wspomniane otwarcie oraz płynność. Zaraz dojdzie do nas również, że to dźwięk wyraźny, ale i głęboki. To połączenie doskonale wyszło w 3 Caramel, utworze pochodzącym z płyty SUZANNE VEGI pt. Nine Objects of Desire.

Kiedy pod koniec drugiej minuty, w prawym kanale, perkusista uderza cicho w drewniane pudełko – to bardzo charakterystyczny dźwięk – to jest on z Ricable czytelny. A przecież nie wyskakuje i nie dominuje. Jest czytelny mimo że jest cichy, co dobrze mówi o rozdzielczości kabla, ale też nie jest separowany, mimo że dźwięk Invictusa jest otwarty. Jak mówię, to wyjątkowo dobre połączenie tych dwóch elementów. A ludzie słuchający muzyki często tego szukają i nie znajdują, grzęznąc w którymś przeciwstawnych kierunków.

Barwa kabla jest wyrównana, nie dostrzegam w niej wyraźnych preferencji w kierunku dociążenia czy jasności. Można by powiedzieć, jeśli już, że jest delikatnie ocieplona. Ale nie przez ustawienie barwy, a przez niewielkie zaokrąglenie ataku. To dlatego jego brzmienie jest tak przyjemne. Dlatego też otwarte brzmienie środka pasma, jak z 2 Evening Falls… ENYI, z promocyjnej płytki, wydanej w 1989 roku w Japonii przez Warner-Pioneer Corporation, nie zostanie „przewalone”.

To z tym utworem słychać również, że najniższy bas jest dobrze kontrolowany. Ale i to, że większa energia jest kierowana na jego średnie pasmo. Mamy dobrą podstawę, bo kiedy trzeba jest i nacisk na nią. To jednak coś wtórnego do sprężystego, mocnego średniego basu, wokół którego koncentruje się energia przekazu. To dość zrelaksowane brzmienie, w którym kontrabas w 5 Pasodoble, tytułowego utworu z krążka LARSA DANIELSSONA i LESZKA MOŻDŻERA był doskonale czytelny, szybki, ładnie nasycony, przy czym miał mniej wysycony sam dół pasma niż w kablu odniesienia.

▌ Podsumowanie

A TO DLATEGO, ŻE MÓWIMY O KABLU idącym w kierunku szybkości i dynamiki, kablu będącym jednocześnie w pewien sposób „ciepłym”. Używam tego słowa w cudzysłowie, ponieważ ostatnie, co o nim powiemy, to ocieplony. Przywołuję tę kategorię dlatego, że wrażenie, jakie pozostaje po słuchaniu muzyki z nim składnia nas do dłuższych odsłuchów muzyki. To nie jest „pistolet” od razu wyrzucający w naszym kierunku milion dźwięków. Raczej spokojna przebieżka przez las, w czasie której słyszymy t, co się wokół nas dzieje.

A jednak to dźwięk dokładny, selektywny, wyraźny. I nawet z tak ciemnym graniem, jak z płyty THIN LIZZY Acoustic Sessions, będzie otwarty i dźwięczny Nie rozjaśniony, a właśnie – otwarty. Pomaga w tym również jego przestrzenność. Kabel ma tendencję do rozciągania sceny wszerz, z pokazaniem pierwszego planu nieco dalej od nas. Nie mówimy więc co „namacalnym” dźwięku, a o dźwięku pokazanym z pewnej perspektywy. I w dodatku z rozmachem. A to wszystko w bardzo, bardzo dobrych proporcjach.

Invictus Power Reference okazuje się bardzo dobrym, niezwykle zrównoważonym kablem zasilającym ACw naprawdę niskiej, jak na realia świata audio, cenie. ●

▌ Dane techniczne (wg producenta)

Pojemność: 75 pF/m
Rezystancja: 1,62 Ω/km
Maksymalne dopuszczone natężenie prądu: 95 A
Średnica zewnętrzna: ø 22 mm
Przekrój przewodnika: 3 x 8,4 mm²
Konstrukcja przewodników: skrętka, izolowane
Średnica pojedynczych nitek: 0,07 mm
Materiał przewodnika: czysta miedź 7N 99,99999% MARC (Multicore Annealed Ricable Conductor)
Geometria: skręcone przewodniki
Izolacja dielektryczna: podwójny Technopolimer R-TEC (Ricable Technology Construction)
Ekranowanie wewnętrzne: Mylar i aluminium
Ekranowanie zewnętrzne: oplot miedziany OFC o dużym pokryciu
Ochrona zewnętrzna: płaszcz z oplotem wykonanym z polietylenu
Materiał wtyków: czysta miedź OFC RCCP (Ricable Copper Connector Project)
Wtyki: Pozłacane 24-karatowym złotem
Cechy szczególne: technologia RNR - Germanium Noise Reduction System

»«

Test powstał według wytycznych przyjętych przez Association of International Audiophile Publications, międzynarodowe stowarzyszenie prasy audio dbające o standardy etyczne i zawodowe w naszej branży; HIGH FIDELITY jest jego członkiem-założycielem. Więcej o stowarzyszeniu i tworzących go tytułach → TUTAJ.

→ www.AIAP-online.org