⌈ NORDOST to firma założona w 1991 roku przez Joego Reynoldsa. Specjalizuje się ona w produkcji kabli połączeniowych, a jej pierwszymi konstrukcje przeznaczone były na potrzeby przemysłu kosmicznego. Oprócz kabli firma oferuje także produkty z serii QRT służące do zasilania urządzeń i eliminacji szumów RF oraz zakłóceń elektromagnetycznych. ⌋

asilanie wydaje jest jednym z najważniejszych elementów całego systemu audio.” – Kontrowersyjne? Już nie. Teraz, z kimkolwiek bym nie rozmawiał, a chodzi mi o ludzi, których szanuję za ich wiedzę i doświadczenie, wszyscy podkreślają, że elementami, które „ustawiają” dźwięk systemu są (w tej właśnie kolejności): zasilanie (kabel zasilający, listwa zasilająca itd.), akustyka pomieszczenia, źródło sygnału.

Mogłoby się wydawać, że to postawienie sprawy na głowie i szukanie dziury w całym. Tak naprawdę jednak to logiczne rozwinięcie idei, którą w pierwszej połowie lat 70. lansowała firma LINN, a którą można by streścić w dwóch słowach: „SOURCE-FIRST!” Bo przecież zasilacz, w tym kabel zasilający, a jeszcze przed nim listwa zasilająca, a nawet gniazdko ścienne i bezpiecznik w puszcze rozdzielczej, są na samym początku toru audio.

I| NORDOST QRT AUDIO ENHANCERS

Zanim jednak przejdziemy do przedmiotu tego testu, to jest zasilacza liniowego QSource firmy Nordost, przypomnijmy sobie o czym właściwie mówimy. Zasilacz ten wchodzi w skład grupy produktów, którą Amerykanie nazwali Quantum Resonant Technology, w skrócie QRT. Produkty te mają za zadanie eliminację lub korekcję zakłóceń RFI i EMF, na które narażone są urządzenia audio. Część z nich związana jest z zasilaniem, a część działa na same urządzenia. Każdy z tych elementów korzysta z nieco innej techniki, stosowanej wcześniej w przemysłach wojskowym i medycznym.

Artykuł, który państwo czytacie jest trzecim w kolejce, w którym opisujemy ich działanie i wpływ na dźwięk systemu referencyjnego „High Fidelity”. Najpierw przyjrzeliśmy się urządzeniu o nazwie QPoint, które przez producenta nazwane zostało „Resonance Synchronizer” (|1|| HF | № 184 • sierpień 2019). Użyłem go wówczas pod odtwarzaczem SACD, a w wyniku tego doświadczenia powstał w mojej głowie plan kompleksowego zbadania tego zagadnienia.

Test o którym mowa rozpoczął się od wspólnego odsłuchu – mojego i Alexa Brady’ego, który w Nordoście zajmuje się szkoleniem sprzedawców i odpowiedzialny jest za wszystkie wystawy w Europie. Na drugie nasze spotkanie przywiózł produkty, które mają docelowo stworzyć SYSTEM QRT:

• Resonance Synchronizer QPoint (x6) – cena: 3390 zł/szt.,
• Linear Power Supply QSource – cena: 11 129 zł,
• DC Cables QSource (do zasilania QPointów) – cena: 1599 zł/szt.,
• Ground Unit QKore6– cena: 11 129 zł,
• Ground Wires QLine – cena: 1399 zł/szt.,
• AC Distribution QBase8 Mark II (+ kabel zasilający) – cena: 8549 zł.

W drugim artykule poświęconym temu systemowi przetestowałem cztery QPointy z ich firmowymi zasilaczami – małymi, impulsowymi zasilaczami ściennymi (|2| HF | № 190 • luty 2020 Z wizytą w… „High Fidelity” | Alex Brady & Nordost QPOINT x 4). Kolejnym, naturalnym krokiem jest wymiana impulsowych zasilaczy na dedykowany do tego liniowy zasilacz QSource |3|.

II| QSOURCE + DC CABLE

QSource to liniowy zasilacz stabilizowany napięcia stałego. Jego obudowa przypomina tę, którą znamy z listwy zasilającej Nordosta AC Distribution QBase8 Mark II – to kawał aluminium, w którym wyfrezowano miejsce na podzespoły. Zasilacz jest świetnie wykonany i zaskakująco ciężki. Zasilany jest, podobnie jak listwa, kablem z wtykiem IEC, obok którego umieszczono złocone gniazdo głośnikowe firmy WBT. To ostatnie służy do uziemienia urządzenia przy pomocy sztucznej masy QKore6. Poświęcimy jej artykuł numer |4|.

Na górnej ściance znajdziemy trzy gniazda w formacie firmy LEMO – to jedno z najlepszych rozwiązań tego typu. Jest ich sześć stąd cyferka w nazwie urządzenia. W urządzeniu zastosowano, jak czytamy na stronie firmowej, „transformator z unikatowym układem zamieniającym napięcie AC na DC, a umieszczone wewnątrz moduły QRT eliminują anomalie w napięciu zasilającym, jak również pozostałości szumów oraz wygładzają wyjściowe napięcie stałe” (dostęp: 11.03.2020).

Do połączenia zasilacza z „rezonatorami” służą kable QSource DC Cable. Już chyba wiedzą państwo, co powiem: to jedne z lepszych kabli tego typu, jakie znam. Ale to chyba normalne – mówimy przecież o specjaliście z dziedziny okablowania i to o jednym z topowych producentów tego typu. Kable zakończone z obydwu stron wtykami LEMO i dostępne są w kilku długościach – w teście miały długość 2 m.

Są one dość sztywne. To dwa, ekranowane biegi z kabli solid-core ze srebrzonej miedzi OFC typu Micro Mono-Filament, czyli z dielektrykiem Fluorinated Ethylene Propylene (FEP) owijanym wokół drucików tak, aby zminimalizować ich stykanie się z zewnętrznym płaszczem. Choć mogłoby się zdawać, że nie mają one wpływu na dźwięk, to tak nie jest – niedawno Nordost wprowadził więc ich apgrejd, wersję „Premium”, w których wykorzystano druciki o większej śrecnicy. Testujemy wersję podstawową.

Na koniec jeszcze dwa słowa o samym zasilaczu. Kryje on niespodziankę, z której skorzystam i ja (w osobnym artykule). Otóż cztery ze wspomnianych wyjść oferują napięcie 5 V DC i to one są przeznaczone do zasilania QPoint. Dwa kolejne służą do zasilania innych urządzeń w systemie, takich jak: routery, przetworniki D/A itp. Przełącznikami pod spodem możemy zmienić ich napięcie wyjściowe w trzech krokach: 9/19/12 V DC (wyjście ‘A’) i 19/24/12 V DC (wyjście ‘B’). Napięcie wybieramy przełącznikami umieszczonymi od spodu.

III| JAK SŁUCHALIŚMY

Odsłuchy polegały na przełączaniu zasilania czterech QPointów – między standardowymi zasilaczami impulsowymi i QSource. Porównanie miało charakter odsłuchu A/B/A oraz B/A/B, gdzie A = zasilacze impulsowe, a B = QSource. Nie było to szybkie porównanie, ponieważ przepięcie kabli zajmowało około minuty. Żeby zasilacz liniowy był rozgrzany, był wcześniej podłączony kablem Oyaide do gniazdka ściennego. Dodam, że zasilacze impulsowe wpięte były do listwy zasilającej KBL Sound Power Distributor. Listwa i zasilacz Nordosta stały na platformie antywibracyjnej Acoustic Revive RST-38H.

Aby utrzymać ciągłość z poprzednimi odsłuchami, także i tym razem sięgnąłem po te same, cztery tytuły:

• Takeshi Inomata, The Dialogue, Audio Lab. Record/Octavia Records OVXA-00008, SACD/CD (1977/2001)
• Frank Sinatra, My Way (50th Anniversary Edition), Capitol/UMe USM Japan UICY-15851, “Signature Sinatra”, CD (1969/2019)
• Mayo Nakano Piano Trio, MIWAKU, Briphonic BRPN-7007GL, Extreme Hard Glass CD-R (2017); więcej TUTAJ
• Billie Eilish, When We All Fall Asleep, Where Do We Go?, Darkroom | Interscope Records/Universal International UICS-9161, “7-inch mini LP”, CD (2019); recenzja TUTAJ

IV| ODSŁUCH

Długo zastanawiałem się, jak zacząć tę część. Po namyśle dochodzę do wniosku, że najuczciwiej będzie to zrobić w ten sposób: zmiany wprowadzane do dźwięku przez zasilacz QSource są większe niż te, których doświadczyłem z „rezonatorami” QPoint. Tak nie powinno być, to ostatecznie tylko zasilacz. Ważniejsze powinna być poprawa dźwięku, jaką wnoszą „główne” produkty. Z drugiej jednak strony, jak się zastanowimy, to normalne, bo lepsze zasilanie pozwala lepiej działać zasilanym produktom. Czyli – QPointy działają w jeszcze bardziej efektywny sposób niż w czasie dwóch poprzednich spotkań z nimi.

Jest jednak „ale”, które rozbijało mi tę opowieść już od samego początku i z powodu którego nie mogłem się zdecydować, jak ten test „otworzyć”. Chodzi o to, że QPointy w moim systemie były czymś w rodzaju „wow”, a QSource wprowadziły w moim postrzeganiu tego dźwięku zamieszanie. Ostatecznie sobie to w głowie poukładałem, ale zajęło mi to sporo czasu. Chodzi mi o to, że wiedziałem, iż słucham czegoś ważnego, specjalnego, a mimo to nie mogłem się od razu z tym oswoić, ponieważ naruszało to mój przyjazny, przytulny „kokon”.

Co przypomniało mi poprzedni taki przypadek, kiedy zmieniałem podstawki Skyline pod kolumnami Harbeth M40.1 na zrobione specjalnie dla mnie, przez pana Kena Ishiguro, podstawki Acoustic Revive. Choć początkowo miałem opory przed zmianami, kombinowałem z różnymi elementami, to po jakimś czasie powróciłem do tego, co proponował pan Ishiguro-san. Dzisiaj nie potrafię sobie wyobrazić bez nich mojego systemu (więcej w HF | № 96 • kwiecień 2012).

Zasilacz QSource zmienia dźwięk w zaskakująco podobny sposób. Sposób, dodajmy, znaczący. Poprawia się szybkość dźwięku, jego dynamika i rozdzielczość. Wszystko jest wyraźniejsze, bardziej otwarte i dźwięczniejsze. Po prostu więcej było słychać z płyt, które wybrałem. Poprawie uległy także takie aspekty, jak obrazowanie i opisywanie brył instrumentów. Skok jakościowy był naprawdę duży i przypominał wymianę kabla zasilającego w źródle na lepszy.

Jednocześnie jednak zasilacz Nordosta skrócił bas i lekko odchudził niską średnicę. Przez jakiś czas myślałem, że to wada i się z tym nie pogodzę. Dopóki nie wróciłem z zasilacza QSource na zwykłe zasilacze. To wtedy usłyszałem, że QSource „czyści” dźwięk z jakiejś gnuśności. Wcześniej mi to nie przeszkadzało, a nawet uważałem to za zaletę. Odsłuch z liniowym zasilaczem pokazał, że da się podać dźwięk w podobnej manierze, co wcześniej, ale lepiej, dokładniej. I że to lekkie zaokrąglenie dynamiki, o którym mówię, zostało na dźwięk narzucone. Wcześniej tego nie słyszałem (lub po prostu mi nie przeszkadzało).

To wciąż jest ten sam system, ta sama aura, pełnia, gęstość, ale z lepszym różnicowaniem. Muszę się do tego przekazu przyzwyczaić, ostatecznie dźwięk systemu referencyjnego mam wypalony w mojej głowie. Ale już teraz widzę, na co się ten system otwiera – a otwiera się na jeszcze większą rozdzielczość. A tego nie da się po prostu „zrobić”. Do tego potrzeba świadomych działań na wysokim poziomie. Tak, jak w przypadku QSource. ■

| POST SCRIPTUM

W kolejnym artykule przyjrzymy się sztucznej masie QKore, do której podłączymy zarówno zasilacz QSource, jak i wszystkie urządzenia w systemie „High Fidelity”. Do połączenia posłużą kable Ground Wires QLine (x6). WP